Nie ulega wątpliwości, że zachorowania pracowników oraz wywołane nimi nieobecności w pracy są wpisane w ryzyko biznesowe prowadzonej działalności, z którym pracodawca musi się liczyć. Zdarza się jednak, że niedyspozycyjność pracownika jest tak częsta, że w sposób istotny rzutuje na funkcjonowanie zakładu pracy. W takich sytuacjach w interesie pracodawcy może okazać się rozwiązanie umowy o pracę z takim pracownikiem oraz zatrudnienie na jego stanowisko kogoś innego. Jednocześnie przepisy Kodeksu pracy nakładają na pracodawcę obowiązek wskazania w piśmie rozwiązującym umowę na czas nieokreślony przyczyny uzasadniającej taką decyzję (art. 30 § 4 KP). Nasuwa się zatem pytanie, czy regularna absencja chorobowa może stanowić samodzielną i wystarczającą przyczynę rozwiązującą?