W ostatnim czasie Sąd Najwyższy podjął 2 istotne z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych uchwały (III UZP 3/21 oraz III UZP 6/21). Obie uchwały dotyczące interpretacji art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych („Ustawa”) nie  są korzystne dla przedsiębiorców.

Możliwość wystawiania zaświadczeń lekarskich elektronicznie pojawiła się w 2016 r., a od 1 grudnia 2018 r. jest to jedyna dopuszczalna forma ich wystawiania (zaświadczenia w formie papierowej wydawane są wyjątkowo, w określonych sytuacjach). Dotyczy to również zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, czyli tzw. zwolnień lekarskich. Prawie każde zwolnienie lekarskie trafia dziś bezpośrednio do pracodawcy, bez udziału pracownika. Może to budzić wątpliwość, czy pracownik nadal musi informować pracodawcę o nieobecności w pracy w związku ze zwolnieniem. Analogiczne wątpliwości mogą dotyczyć objęcia pracownika obowiązkową kwarantanną lub izolacją domową w związku z COVID-19.

Od 1 stycznia 2021 r. płatnicy składek oraz osoby fizyczne zlecające dzieło będą zobowiązani do informowania ZUS o zawieraniu umów o dzieło niepodlegających składkom na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Dzięki temu nowemu obowiązkowi ZUS będzie mógł weryfikować istnienie obowiązku ubezpieczeń społecznych osób wykonujących umowy o dzieło. Lakoniczna regulacja w tym zakresie może jednak budzić wiele praktycznych wątpliwości.