Wyrok zapadł na gruncie sprawy niemieckiego pilota zatrudnionego przez spółkę Lufthansa CityLine GmbH na podstawie umowy o pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy. Zgodnie z treścią umowy pracownik był uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia, jeśli przekroczył w skali miesiąca określony próg godzin pracy. Identyczny próg przewidziany był dla pilotów zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy.

Wskutek pytania prejudycjalnego skierowanego przez niemiecki federalny sąd pracy Trybunał Sprawiedliwości przypomniał, że prawo unijne nie pozwala traktować pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy mniej korzystnie w porównaniu z pracownikami zatrudnionymi w pełnym wymiarze czasu pracy, chyba że odmienne traktowanie jest uzasadnione obiektywnymi powodami. Jednocześnie w ocenie TSUE niemieckie przepisy pozwalające uzależnić prawo do dodatkowego wynagrodzenia od przekroczenia tej samej liczby godzin pracy, niezależnie od zatrudnienia w pełnym czy niepełnym wymiarze czasu pracy, należy uznać za niezgodne z prawem unijnym.

Choć analiza TSUE odnosi się do prawa niemieckiego, orzeczenie może wywrzeć wpływ na uprawnienia pracowników niepełnoetatowych zatrudnionych w innych państwach Unii Europejskiej, w tym w Polsce. Zgodnie bowiem z polskimi przepisami, liczba godzin pracy, której przekroczenie uprawnia pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych ustalana jest przez strony w treści umowy o pracę.