Sprawa dotyczyła pracownika, który był zatrudniony na umowie o pracę na czas określony. Pracownikowi brakowało mniej niż 4 lata do ukończenia 65. roku życia, jednak okres obowiązywania jego umowy o pracę miał upłynąć wcześniej niż dzień, w którym osiągnąłby on wiek emerytalny. Pracodawca rozwiązał umowę pracownika za wypowiedzeniem z powodu zmniejszenia nakładu pracy w firmie.

Sąd I instancji przyznał pracownikowi odszkodowanie, powołując się na orzecznictwo SN, w którym ochroną przedemerytalną obejmowano także pracowników na umowach terminowych, które miały się zakończyć jeszcze przed osiągnięciem przez pracowników wieku emerytalnego. Sąd Okręgowy zwrócił jednak uwagę, że w orzecznictwie (również SN) występują istotne rozbieżności co do tego zagadnienia.

Na kanwie niniejszej sprawy Sąd Najwyższy w siedmioosobowym składzie podjął uchwałę z 30 września 2025 r. (III PZP 6/24), zgodnie z którą ochrona przedemerytalna obejmuje także pracownika na umowie zawartej na czas określony, której okres obowiązywania upływa przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego. Dwie osoby ze składu orzekającego zgłosiły zdania odrębne. SN nie nadał uchwale mocy zasady prawnej.