Jednym z takich ułatwień jest tzw. zasada jednego źródła. W praktyce oznacza ona zasadniczo m.in., że pracownik – utrzymując w postępowaniu sądowym, że naruszono wobec niego zasadę równego traktowania w sferze płac – będzie mógł porównać się nie tylko do zarabiających więcej pracowników innej płci zatrudnionych przez tą samą jednostkę organizacyjną, ale także przez inną, jeśli w obu tych podmiotach o warunkach wynagradzania decyduje wspólna „centrala”.

Zasada jednego źródła będzie miała duże znaczenie zwłaszcza dla złożonych struktur organizacyjnych składających się z większej liczby pracodawców, np. grup spółek, holdingów, konglomeratów czy koncernów, w których o polityce wynagradzania w poszczególnych jednostkach składowych decyduje się odgórnie. W takich organizacjach proces wartościowania stanowisk pracy i budowy struktur wynagrodzeń najlepiej przeprowadzać zatem w skoordynowany i kompleksowy sposób, aby uniknąć ryzyka nierównego ukształtowania płac osób wykonujących porównywalne prace w poszczególnych jednostkach lub zakładach.