Dyrektywa nowelizuje przepisy dyrektywy 96/71/WE. Polska i Węgry wniosły do Trybunału skargę o całkowite lub częściowe unieważnienie przepisów aktu zmieniającego. Państwa zarzuciły zawartym w nim regulacjom ograniczanie w nieproporcjonalny sposób swobody świadczenia usług i wprowadzanie obowiązków i barier naruszających zakaz dyskryminacji na rynku wewnętrznym. Ponadto poruszyły kwestię zasady pewności prawa i jasności norm prawnych, których – ich zdaniem – przepisy nowej dyrektywy nie spełniają, co będzie miało znaczenie przy wdrażaniu jej do krajowych porządków prawnych.

W swojej opinii Rzecznik stwierdził, że powołana podstawa prawna przyjęcia nowej dyrektywy jest zgodna z prawem UE.  Zaprzeczył również, by zmiana zasad wynagrodzenia należnego pracownikom delegowanym miała spowodować zniwelowanie przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw z państw delegujących. Podkreślił, że nowe przepisy nie określają wynagrodzenia należnego pracownikom delegowanym, ponieważ należy to do kompetencji państw członkowskich, gdyż ograniczają się do skoordynowania norm prawnych państwa wysyłającego i przyjmującego dotyczących warunków zatrudnienia. Poszczególne składniki wynagrodzenia pracowników „lokalnych” i delegowanych wciąż będą się częściowo różnić. Z tego powodu – w opinii Rzecznika – możliwe jest utrzymanie przewagi konkurencyjnej przez przedsiębiorców delegujących pracowników z państw Unii, w których koszty zatrudnienia są niższe niż w państwie przyjmującym.

Państwa mają obowiązek wdrożenia przepisów nowej dyrektywy do 31 lipca 2020 roku.